گزارشی از آخرین وضعیت کمال شریفی در آغاز هفدهمین سال حبس بدون حق ملاقات و مرخصی

هه‌نگاو؛ شنبه ۱۹ خرداد ۱۴۰۳

کمال شریفی، زندانی سیاسی کُرد که دومین هفته از هفدهمین سال حبس خود را سپری می‌کند؛ همچنان از حداقل حقوق انسانی خود در زندان میناب محروم است. این زندانی سیاسی به ٣٠ سال حبس محکوم شده و تحمل این دوره محکومیت با توجه به وضعیت سلامت وی، غیرممکن به نظر می‌رسد.

بر اساس اطلاع هه‌نگاو، کمال شریفی، ۵٢ ساله و اهل سقز، زندانی سیاسی و روزنامه‌نگار کُرد که هفدهمین سال حبس خود را پشت سر می‌گذارد کماکان از حق مرخصی و حتی حق ملاقات با اعضای خانواده‌اش محروم است.

همچنین، کمال شریفی همچون قبل، در بند جرایم خطرناک در زندان میناب استان هرمزگان نگهداری می‌شود و از سوی مسئولان زندان و نهادهای امنیتی تحت فشار و آزار جسمی و روانی قرار دارد.

تازه‌ترین گزارش از وضعیت سلامت کمال شریفی، حاکی از آن است که دندان‌های وی به دلیل شکنجه و ضرب‌وشتم متعدد دوره بازداشت و بازجویی در اداره اطلاعات، شکسته شده و به رسیدگی فوری نیاز دارد.

قابل ذکر است که، کمال شریفی در سال‌های ١٣٩١ و همچنین ١٣٩٩ دچار سکته و حمله قلبی شده که در مورد نخست سمت راست بدنش توان حرکتی را از دست داد و در مورد دوم نیز، در یک بیمارستان شهر بندرعباس تحت عملیات جراحی قرار گرفت.

این زندانی سیاسی در دادگاهی پنج دقیقه‌ای توسط شعبه ١ دادگاه انقلاب سقز به ریاست قاضی "شایق" با اتهام "محاربه از طریق عضویت در حزب دمکرات کُردستان" به ۳۰ سال حبس و تبعید به زندان میناب و همچنین محرومیت از تمامی حقوق یک زندانی شامل مرخصی، اشتغال، ملاقات با خانواده و هرگونه ارتباطات دیگر محروم شد.
 
وی طی تنها ملاقات حضوری خود، سال ۱۳۹۱ در ٤٨مین روز اعتصاب غذا، برادر و مادرش را در اتاق رئیس زندان و با حضور چند تن از پرسنل زندان چند دقیقه دیده است. شریفی در این خصوص اظهار داشته: "حتی اجازه نداشتم به زبان مادریم کُردی با مادرم حرف بزنم، مجبور کردند به فارسی حرف بزنم که مادرم قادر به تکلم به زبان فارسی نیست". این ملاقات کوتاه نیز صرفا با دستور اداره اطلاعات سنندج و جهت پایان دادن اعتصاب غذای آقای شریفی انجام شده بود.
 
کمال شریفی در روز یکشنبه ۵ خرداد ۱۳۸۷ (۲۵ می‌۲۰۰۸) توسط نیروهای سپاه پاسداران بازداشت و همان روز با دستور دادستان سقز با چشم و دست و پاهای بسته به بازدشتگاه اداره اطلاعات سنندج منتقل شد.
 
این زندانی سیاسی روز سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۸۸ (۱۲ می‌۲۰۰۹) به زندان مرکزی میناب منتقل و از آن زمان و با فشار اداره اطلاعات سنندج از تمام حقوق ابتدایی خود محروم بوده است.
 
قابل ذکر است که، این شهروند کُرد در سال‌های ۱۳۶۸ و ۱۳۶۹ نیز به اتهام هواداری و همکاری با حزب دمکرات کُردستان ایران توسط دادگاه انقلاب سقز به دو سال حبس ۴۰ ضربه شلاق محکوم شده بود.