زن‌کشی/خودکشی؛ دانش‌آموز دختر ١٧ سالە پس از حضور نیروهای سپاه پاسدارن در پاوە خودکشی کرد
هەنگاو؛ شنبە ٢٨ مهر ١٤٠٣
دنیا فرهادی، دانش‌آموز ۱۷ ساله اهل نوسود، پس از فرار از مدرسه محل تحصیل خود در پاوه و با حضور نیروهای سپاه پاسداران از ترس اقدام به خودکشی و جانش را از دست داد.
بر اساس گزارش رسیدە بە سازمان حقوق بشری هەنگاو، روز شنبه ۲۸ مهر ۱۴۰۳ (۱۹ اکتبر ۲۰۲۴)، دنیا فرهادی، دانش‌آموز ۱۷ ساله، پس از فرار از مدرسه به یک ساختمان متروکە در نزدیکی مدرسه پناه برده و بعد از حضور و مشاهدە نیروهای سپاه پاسداران، از ترس اقدام به خودکشی و جانش را از دست دادە است.
هه‌نگاو مطلع شده است که، دنیا فرهادی دانش آموز مدرسە « ام المؤمنین عایشه» در پاوە، در روزهای اخیر ،با اصرار و تلاش مدیر مدرسه به نام سوسن احمدی، به مدرسه می‌رفت.
منابع هەنگاو تاکید کردەاند، روز شنبە پس از اینکە دنیا با تاخیر در مدرسە حضور یافتە، مدیر مدرسە او را بازخواست کردە است کە نهایتا دنیا از مدرسە فرار میکند پس از فرار او، مدیر مدرسه با نیروهای سپاه پاسداران تماس گرفته و از آنها برای بازگرداندن دنیا درخواست کمک کرده است.
به گفته یک شاهد عینی، دنیا فرهادی پس از فرار از مدرسە بە ساختمان متروکە بانک کشاورزی پاوە پناه بردە است و پس از دیدن نیروهای سپاه پاسداران، خود را از ساختمان به پایین پرتاب کرده و بر اثر ضربه مغزی شدید در همان لحظه جان خود را از دست داده است.
منابع هەنگاو تأیید کرده‌اند که جنازه دنیا ساعت ۱۰ صبح به بیمارستان قدس پاوە منتقل شد کە قبل از ورود جنازە بە بیمارستان، فضای محیط توسط نیروهای حراست بە شدت امنیتی شدە بود.
شاهدان بە هەنگاو اعلام کردند، نیروهای سپاه پاسداران پس از انتقال پیکر دنیا به بیمارستان، با ایجاد جو امنیتی از پیکر دنیا نیز فیلم‌برداری کرده‌اند.
بنابر تحقیقات هەنگاو، پدر و مادر دنیا از هم جدا شده‌اند و دنیا بە صورت هفتگی نزد پدر یا مادر خود زندگی می‌کرده است، او ناچار بود هر روز از شهر نوسود به مدرسه‌ای در پاوه برود. دنیا به دلیل مشکلات خانوادگی از رفتن به مدرسه امتناع می‌کرده و علاقه‌ای به ادامه تحصیل نداشته است.
در ایران فرزندان طلاق با مشکلات متعددی مواجه هستند که می‌تواند آنها را به سمت بحران‌های روانی و حتی اقدام به خودکشی سوق دهد. فقدان حمایت‌های روانی و اجتماعی کافی و مضاف بر آن فضای نظامی مدارس برای این کودکان باعث می‌شود آنها احساس تنهایی، طردشدگی و بی‌پناهی کنند. در بسیاری از موارد، این کودکان با مشکلات خانوادگی شدید مانند نزاع والدین، تغییر مداوم محیط زندگی و فقدان ثبات عاطفی مواجه هستند.
همچنین نبود سیستم‌های حمایتی دولتی و دسترسی محدود به مشاوره و روان‌درمانی باعث تشدید فشارهای روانی در این کودکان می‌شود. عدم رسیدگی مناسب به این بحران‌ها می‌تواند منجر به افزایش خطر خودکشی در بین این گروه آسیب‌پذیر شود.
