سنندج؛ برگزاری مراسم ویژه روز جهانی زنان همراه با قرائت بیانیه علی رغم تهدید نهادهای امنیتی
هه‌نگاو؛ جمعه ۱۷ اسفند ۱۴۰۳
مراسم ویژه روز جهانی زنان در شهر سنندج (سنه) با مشارکت چندین تشکل فعال در حوزه زنان و علیرغم تهدید و فشار بر فعالان مدنی توسط نهادهای امنیتی، برگزار و طی آن، یک بیانیه رسمی از طرف سه تشکل در دفاع از حقوق زنان قرائت شد.
بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز جمعه ۱۷ اسفند ۱۴۰۳ (٧ مارس ٢٠٢٥)، مراسم ویژه روز جهانی زنان با مشارکت اتحاد زنان کُردستان، زنان فعال مدنی سنندج فعالین حقوق زنان سنندج و چندین گروه و تشکل دیگر در سنندج برگزار شد در این مراسم فعالین زن با نوشتن پلاکاردهایی با مضمون "۸ مارس گرامی باد"، "زن ناموس کسی نیست"، "گرامی باد روز جهانی زن" و همچنین بلند کردن تصاویری از سه زندانی سیاسی زن محکوم به اعدام «پخشان عزیزی »، «وریشه مرادی» و «شریفه محمدی» شرکت کردند. .
این مراسم در حالی برگزار شد که روز گذشته اداره اطلاعات سنندج شماری از زنان فعال در حوزه حقوق زنان را احضار و به آنها نسبت به شرکت در مراسم ویژه هشت مارس هشدار داده بودند.
همچنین، در خلال این مراسم یک بیانیه از سوی اتحاد زنان کردستان (یه‌کیه‌تی ژنان کوردستان)، فعالین مدنی زنان سنندج و فعالین حقوق زنان سنندج، قرائت شد که متن آن چنین است:
هشت مارس یادآور مبارزات تاریخی زنان علیه ستم، نابرابری و استثمار است. این روز، که ریشه در اعتراضات کارگران زن در قرن نوزدهم دارد، سرآغاز جنبشهای گسترده‌ای شد که به دستاوردهای مهمی در زمینه حقوق سیاسی، اجتماعی و اقتصادی انجامید. از مبارزه برای حق رأی تا مقاومت در برابر نظام‌های مردسالار و خشونتهای ساختارمند، زنان همواره در مسیر آزادی و برابری ایستادگی کرده‌اند و علیرغم تمامی موانع، از آرمان‌های خود دست نکشیده‌اند.
با این وجود در ایران نهاد قدرت، همواره با اعمال سیاست‌های زن‌ستیزانه، تلاش کرده است تا زنان را از حقوق اساسی‌شان محروم کند. قوانین سرکوبگرانه‌ای همچون حجاب اجباری، کودک‌همسری، سرکوب آزادی‌های فردی و نقض حقوق باروری، ابزاری برای کنترل زنان و مشروعیت‌بخشی به سلطه‌ی مردسالارانه است. این سیاست‌ها نه‌تنها آزادی و اختیار زنان را محدود کرده، بلکه خشونت علیه آنان را در ابعاد گسترده‌ای قانونی و مشروع جلوه داده است. آمار فزاینده‌ی زن‌کشی، تجاوز، کودک‌آزاری و مجازات‌های شدید علیه زنان، نشان‌دهنده‌ی وضعیت اسفناک آنان در ایران است. همچنین تبعیض در تخصیص منابع در چارچوب سیستم نابرابر نئولیبرال و بحران‌های اقتصادی بیشترین فشار را بر اقشار آسیب‌پذیر جامعه، به‌ویژه زنان حاشیه همچون زنان بلوچ، کورد، مهاجر و بخش اعظمی از زنان مشاغل غیررسمی وارد نموده است. در این شرایط، زنان همراستا با جنبش زنان در دیگر جنبشهای اعتراضی همچون جنبش کارگران، بازنشستگان، معلمان و دانشجویان، همدل و همپا در مسیر مبارزه برای عدالت و برابری حضور داشته و به صدای آنان در برابر ستم‌های ساختاری، قدرتی مضاعف بخشیده‌اند.
زنان ایران در بند حکومتی هستند که از وجود زن به‌شدت می‌هراسد. این هراس از انقلاب ژینا و شعار پیشرو آن، «زن، زندگی، آزادی»، چنان فزونی یافته که حاکمیت اقدام به صدور احکام اعدام و زندان برای زنان مبارز کرده است. زنانی چون پخشان عزیزی، شریفە محمدی و وریشه مرادی، که حکومت سعی در خاموش کردن صدایشان داشت، به نمادی از مقاومت در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه بدل شده‌اند. این صداها نه تنها خاموش نشده، بلکه به فریادی جهانی علیه استبداد بدل گشته است.
در این میان، مبارزات زنان در کوردستان به عنوان یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های پیشرو از جنبشهای رهایی‌بخش زنان، به نمادی از بلوغ و تکامل این جنبش‌ها در خاورمیانه تبدیل شده است. زنان کورد نه تنها علیه ستم‌های چندلایه‌ی جنسیتی، ملی و طبقاتی مبارزه کرده‌اند، بلکه با ایجاد ساختارهای مستقل و سازمان‌یافته، الگویی نوین از مقاومت، خودسازماندهی و مبارزه‌ی آزادی‌خواهانه ارائه داده‌اند. در سنگرهای نبرد و در عرصه‌های اجتماعی و فکری، آنان با ایستادگی و جانفشانی، نقشی بی‌بدیل در پیشبرد آرمان‌های برابری و آزادی ایفا کرده‌اند. سازماندهی و مشارکت زنان در تمامی ابعاد سیاسی، اجتماعی،
اثباتی بر این حقیقت است که آزادی زنان، بنیان آزادی کل جامعه است.
جنبش زنان مسیری بی‌بازگشت را پیموده است. آگاهی، سازماندهی و تجربه‌ی تاریخی این مبارزات، بازگشت به دوران نابرابری و ستم را ناممکن ساخته است. زنان در سراسر جهان و به‌ویژه در خاورمیانه، دیگر هرگز به گذشته‌ای که در آن صدایشان خاموش بود باز نخواهند گشت. این حرکت، نه تنها برای زنان، بلکه برای کل جوامع، تغییری بنیادین و غیرقابل بازگشت به همراه دارد. پیروزی در این مسیر، نه یک احتمال، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای تحقق عدالت و آزادی است.
ما اعلام می‌داریم که هشت مارس، روز جهانی زن، یادآور یک جنبش سیاسی و اجتماعی فراگیر است که زنان ایران به ویژه کوردستان، در راه تحقق آرمان‌هایشان با عزمی راسخ‌تر از گذشته تلاش می‌کنند. زنان و مردان در کنار هم
علیه انواع نابرابریها ایستادگی کرده و برای ساختن جهانی آزاد، برابر و عادلانه مبارزه می‌کنند. بر این اساس امسال در روز جهانی زن، باید شعار نه به اعدام، نه به قتل های ناموسی و مبارزه متحدانه علیه گرانی ونابرابری سرلوحه مبارزاتمان باشد.
