زندان قرچک ورامین؛ اعتصاب غذای ١٩ زن زندانی سیاسی در اعتراض بە شرایط غیرانسانی این زندان

هه‌نگاو؛ سەشنبه ٨ مهر ١٤٠٤

١٩ زن زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین، به نشانه اعتراض به شرایط غیرانسانی قرنطینه زندان و جانباختن سمیه رشیدی، زندانی سیاسی محبوس در این زندان، دست به اعتصاب غذا زدەاند.

بر پایه گزارش‌های رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، ۱۹ زن زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک از روز سه‌شنبه ٨ مهر ۱۴۰۴ (٣٠ سپتامبر ٢٠٢٥) در اعتراض به جان‌باختن سمیه رشیدی، زندانی سیاسی، و همچنین در اعتراض به وضعیت نامناسب زندان قرچک و برخوردهای غیرمسئولانه مسئولان این زندان، دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

این زندانیان پیشتر اعلام کرده‌ بودند کە اعتصاب غذای آن‌ها از هشت مهرماه آغاز و به مدت دو روز ادامه خواهد داشت.

این اعتصاب در اعتراض به وضعیت نامناسب زندان قرچک و نیز در اعتراض به عدم انتقال آنان به زندان اوین و برخوردهای قهری و شدید مسئولان این زندان که منجر به مرگ سمیه رشیدی، زندانی سیاسی، شده است، صورت گرفتە است.

سمیه رشیدی، شهروند ۴۲ ساله، اردیبهشت‌ماه سال جاری در جریان شعارنویسی بازداشت شد. وی پس از تحمل تشنج‌های مکرر در زندان قرچک و عدم رسیدگی پزشکی، روز سه‌شنبه ۲۵ شهریور در پی یک حمله صرع به کُما رفته و نهایتاً روز پنج‌شنبه ۳ مهر ۱۴۰۴ جان خود را از دست داد.

بیش از ۶۰ زن زندانی سیاسی در پی حمله اسرائیل به زندان اوین، به زندان قرچک منتقل شدند کە با گذشت بیش از صد روز شرایط نگهداری آنان به‌شدت بحرانی گزارش شدە اما با وجود بازسازی زندان اوین و بازگشت زندانیان مرد به آن زندان، مسئولان جمهوری اسلامی ایران همچنان از انتقال زنان زندانی خودداری می‌کنند.

در ماه‌های گذشته، وضعیت نگهداری زنان زندانی سیاسی در بند قرنطینه زندان قرچک نگرانی‌های زیادی ایجاد کرده است و همچنین تنها در یک ماه گذشته سە زندانی زن به نام‌های سمیه رشیدی، جمیله عزیزی و سودابه اسدی به خاطر وضعیت عدم رسیدگی به وضعیت سلامت زندان‌ها و منع سازماندهی شده از دریافت خدمات پزشکی جان خود را در زندان زنان قرچک از دست داده‌اند.

علاوە بر این، در پی مقاومت زندانیان زن در برابر بازرسی بند طی هفته گذشته، مسئولان زندان قرچک محدودیت‌های جدیدی بر آنان اعمال کرده‌اند. این محدودیت‌ها شامل اجبار به استفاده از دمپایی هنگام اعزام و لغو ملاقات‌های حضوری است؛ اقداماتی که فشارها بر زندانیان را تشدید و شرایط غیرانسانی حاکم بر این زندان را بیش از پیش برجسته ساخته است.

در سال‌های اخیر، زندان قرچک ورامین همواره به‌عنوان یکی از نامناسب‌ترین زندان‌های ایران برای نگهداری زنان گزارش شده است. این زندان فاقد امکانات اولیه بهداشتی و درمانی بوده و فضای نگهداری زندانیان، به‌ویژه در بند قرنطینه و سوله‌های فلزی، غیرانسانی و غیرقابل تحمل توصیف شده است. نبود تهویه، کمبود آب آشامیدنی سالم و فقدان رسیدگی پزشکی از مهم‌ترین مشکلات گزارش‌شده است.

افزون بر این، نگهداری زنان سالخورده، بیماران خاص و حتی مادران دارای کودک خردسال بدون هیچ‌گونه تفکیک یا خدمات حمایتی، شرایط را بیش از پیش بحرانی کرده است. رفتارهای سلیقه‌ای مسئولان زندان، اعمال محدودیت‌های خودسرانه و استفاده از خشونت در برخورد با اعتراضات زندانیان، نگرانی‌های جدی در مورد امنیت جانی و کرامت انسانی زندانیان در قرچک ایجاد کرده است.