سهیل عربی، زندانی عقیدتی کرد بە اعتصاب غذای خود پایان داد

هەنگاو: یک زندانی عقیدتی کرد مقیم تهران پس از بیش از یک ماه اعتصاب غذا با درخواست مادر و دوستانش بە اعتصاب غذای خود در زندان تهران بزرگ پایان داد.

برپایە گزارش رسیدە بە سازمان حقوق بشری هەنگاو، روز چهارشنبە ١٧ اردیبهشت ٩٩ (٦ می ٢٠٢٠)، سهیل عربی زندانی عقیدتی کرد محبوس در زندان تهران بزرگ (فشافویە) پس از بیش از یک ماه اعتصاب غذابا درخواست مادر و دوستان خود و همچنین وعدە مسئولین زندان مبنی بر آغاز روند درمانی اش بە اعتصاب غذای خود پایان داد.

فرنگیز مظلوم، مادر سهیل عربی طی تماسی با ”هەنگاو“ این خبر را تایید کردە است. سهیل عربی از کردهای شهرستان بیجار در استان کردستان و مقیم شهر تهران می باشد.
سهیل عربی روز شنبه ۱۶ فروردین ۹۹ با انتشار نامەی، بە نشانە اعتراض اعتراض به بدعهدی مسئولان و عدم اعزام به مرخصی، شرایط نامساعد زندان، عدم رسیدگی پزشکی و تداوم حبس خود از آغاز دوباره اعتصاب خود خبر دادە بود.

این زندانی کرد با انتشار یادداشتی کە برای هەنگاو نیز ارسال شدە نوشتە است: “به لطف حمایت‌های شما صدایم شنیده شد. گره‌هایی از پرونده‌ام گشوده شد و مراحل درمان آغاز شده است. البته که اعتصاب آخرین راه برای رسیدن به خواسته‌های قانونی ماست و حال با تلاش و پشتیبانی شما شرایط بهبود یافت. اگرچه هنوز پس از عمل جراحی نمی‌توانم جز آب و کمی قند و نمک مصرف کنم. اما می‌خواهم توجه ما به جای اعتصاب به مسائلی مهم‌تر جلب شود! برای مثال این پرسش که ۲ میلیارد و پانصد میلیون تومان چگونه در زندان تهران بزرگ غیب شده است؟ دلیل این کسری بودجه و عوامل اصلی اختلاس چه کسانی هستند؟ دلیل بدهی ۱ میلیارد و هشتصد میلیون تومانی زندان به بیمارستان چیست؟ چگونه پی ۳ سال مدیریت علی چهارمحالی در زندان اوین، گوشت از خوراک زندانیان غیب شد؟ مثل بودجه‌ای که بابت لبنیات و سبزیجات تازه برای زندانیان پرداخت می‌شود. اما این لبنیات و سبزیجات نیز مثل گوشت و بودجه درمان و دکل‌های نفتی غیب می‌شود! و اینکه اصلا چرا چیزها در این مملکت غیب می‌شود؟! چگونه این همه پایپ شیشه وارد زندان می‌شود و چگونه هیچ نظارتی بر ورود مواد مخدر به زندان نیست؟ چرا گزارشگر صدا وسیما وقتی به زندان تهران بزرگ آمد حاضر نشد یک جرعه از آب این زندان را مصرف کند؟ و چگونه توقع دارند زندانیان در این شرایط سالم بمانند؟ فعلا به خواست مادر و دوستانی که نگرانم هستند به اعتصاب پایان داده و به درمان ادامه می‌دهم”.

سهیل عربی و همسرش نسترن نعیمی در تاریخ ١٦ آذر ١٣٩٢ (٧ دسامبر ٢٠١٣) از سوی نیروهای اطلاعات سپاه (ثاراللە) تهران بازداشت شدند، نسترن همان روز آزاد شد و سهیل نیز سال ١٣٩٣ از سوی شعبە ٧١ کیفری استان تهران بە ریاست قاضی سیامک مدیرخراسانی بە اتهام “سب النبی” بە اعدام محکوم شد.

در ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی آمده است: «هر کس به مقدسات اسلام و یا هر یک از انبیای عظام یا ائمه طاهرین (ع) یا حضرت صدیقه طاهره(س) اهانت نماید اگر مشمول حکم ساب‌النبی باشد اعدام می‌شود و در غیر این‌صورت به حبس یک تا پنج سال محکوم خواهد شد.»

سرانجام پس از دو سال حبس سهیل عربی زیر حکم اعدام و فشار بر خانواده دادگاه کیفری یک استان تهران، شعبه ده حکم اعدام را نقض می‌کند. قاضی پرونده اما زیر فشار سپاه پاسداران برائت سهیل عربی را نمی‌پذیرد و حکم اعدام را به بیست‌ودو سال و شش ماه حبس محکوم می‌کند در صورتی که طبق قانون ۵۱۳ مجازات اسلامی اشد مجازات برای این جرم پنج سال است.

سهیل عربی در نهایت بر اساس قانون تجمیع احکام به هفت سال و شش ماه حبس و صد ضربه شلاق و دو سال ممنوع‌الخروجی و همین‌طور دو سال فعالیت تحقیقی دینی اجباری در دفتر مصباح یزدی محکوم می‌شود.

وی همزمان با اینکه پس از تغییرات بسیار در روند دادرسی و احکام صادره در حال تحمل دوران محکومیت ۷ سال و شش ماهه خود در زندان تهران بزرگ بود، از بابت دو پرونده‌ی جدید که در زندان علیه وی مفتوح شده بود، توسط دادگاه انقلاب تهران به حبس تبعید و جزای نقدی محکوم شد. آقای عربی در پرونده نخست از بابت اتهامات “توهین به مقدسات دینی، فعالیت تبلیغی علیه نظام و توهین به رهبری” به ۵ سال حبس و از بابت پرونده دیگرش به اتهام “نشر اکاذیب به قصد تشویق اذهان عمومی و تبلیغ علیه نظام” به ۲ سال حبس، دو سال تبعید به برازجان و ۴ میلیون تومان جزای نقدی و به اتهام “تخریب اموال دولتی” به ۱ سال و ۸ ماه حبس تعزیری محکوم شده است. تاریخ آزادی آقای عربی خردادماه ۱۴۰۴ عنوان شده است.