زنکشی؛ قتل یک زن سالخوردە با ضربات تبر توسط همسرش در مشهد

هەنگاو؛ یکشنبه ٣٠ آذر ١٤٠٤

یک مرد ۷۰ ساله، همسر ۶۰ ساله خود را با ضربات تبر به طرز فجیعی به قتل رسانده و پیکر او را پس از قتل مثله کرده است. انگیزه‌ی این فرد از ارتکاب جرم در رسانه‌های حکومتی تحت عنوان مبهم "اختلافات خانوادگی و مسائل عاطفی" اعلام شده است.

بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، روز جمعە ٢٨ آذر ماه ۱۴۰۴ (١٩ دسامبر ٢٠٢٥)، یک مرد ٧٠ سالە در مشهد، همسر ٦٠ سالە خود با ضربات تبر بە ناحیە سر و متلاشی کردن جمجمەاش بەقتل رساندە است.

به گفته منابع مطلع، قاتل پس از به قتل رساندن همسرش با ضربات متعدد تبر به ناحیه سر، اقدام به پارگی شکم وی با استفاده از قیچی کرده و همچنین تلاش کرده با ضربات تبر پاهای او را قطع کند.

قاتل پس از ارتکاب این جنایت خود را بە کلانتری مشهد معرفی کردە و بە قتل همسرش  اعتراف کردە است.

 قاتل در اظهارات خود اعلام کردە است: "اختلاف و مشاجره با همسرم مرتبط با مسائل مربوط به روابط خصوصی و زناشویی بوده که شب‌هنگام پس از بازگشت از یک مراسم عروسی آغاز شد. پس از آن به‌صورت جداگانه و من روی زمین خوابیدم و بامداد روز بعد بار دیگر بر سر همان موضوع درگیری از سر گرفته شد و در نهایت همسرم را به قتل رساندم."

رسانەهای وابستە بە حکومت انگیزە این جنایت را "اختلافات خانوادگی و مسائل عاطفی" اعلام کردە اند. هەنگاو معتقد است، تقلیل انگیزه این قتل فجیع به «اختلافات عاطفی» توسط رسانه‌های حکومتی، تلاشی نظام‌مند برای سرپوش گذاشتن بر ریشه‌های قانونی خشونت علیه زنان است. 

در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران، مفاهیمی همچون «عدم تمکین» با رسمیت بخشیدن به مالکیت مرد بر پیکر زن و کالاانگاری هویت زناشویی، عملاً حق مالکیت بر بدن را از زنان سلب کرده و حریم خصوصی را به بستر امنی برای اعمال سلطه بدل ساخته است.

 سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، وقوع این جنایت را مصداق بارز «زن‌کشی سیستماتیک» تلقی کرده و بر این باور است که بازتولید چنین فجایعی، مستقیماً از ساختار حقوقی و کیفری جمهوری اسلامی ایران نشئت می‌گیرد. وجود چنین قوانینی که تمکین جنسی را تکلیف قانونی زن و حق بی‌قید و شرط مرد می‌داند، نه تنها محرک خشونت خانگی است، بلکه با فراهم آوردن نوعی مصونیت روانی و قانونی برای مرتکبان، راه را برای ارتکاب جنایات تحت لوای «اعمال حق زناشویی» هموار می‌سازد.