گزارش هه‌نگاو از اعدام و ناپدیدسازی قهری ۶ زندانی سیاسی توسط حکومت ایران به اتهام جاسوسی برای اسرائیل
هەنگاو؛ جمعە ٦ خرداد ١٤٠٤
همزمان با آغاز و تداوم جنگ میان جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل، شش زندانی سیاسی از جملە سە زندانی کُرد به اتهام "جاسوسی برای اسرائیل" به صورت مخفیانه اعدام شدند. مقامات امنیتی ضمن خودداری از تحویل پیکرهای آنان به خانواده‌ها، از برگزاری مراسم سوگواری نیز جلوگیری کرده‌اند؛ اقدامی که مصداق آشکار "ناپدیدسازی قهری" است.
به گزارش سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، هویت شش زندانی سیاسی که در روزهای اخیر اعدام شده‌اند عبارت است از:
آزاد شجاعی ۳۱ ساله و اهل سردشت
ادریس آلی اهل سردشت
رسول احمد رسول اهل سلیمانیه
اسماعیل فکری ۳۰ ساله و اهل تهران
محمدامین مهدوی شایسته ۲۷ ساله و اهل تهران
مجید مسیبی اهل اصفهان
پیکر هیچ یک از این افراد تا لحظه تنظیم این گزارش به خانواده‌هایشان تحویل داده نشده و محل دفن آنان نیز همچنان نامعلوم باقی مانده است.
اعدامهای مخفیانه با اهداف تلافی‌جویانه
در فاصله زمانی میان ۲۶ خرداد تا ۴ تیر ۱۴۰۴، این شش زندانی سیاسی در زندانهای مختلف و بدون اطلاع خانوادەهایشان اعدام شدند:
روز چهارشنبه ۴ تیر ۱۴۰۴ (۲۵ ژوئن ۲۰۲۵)، آزاد شجاعی، ادریس آلی (هر دو اهل سردشت) و رسول احمد رسول (اهل سلیمانیه در اقلیم کُردستان عراق) در زندان مرکزی ارومیه اعدام شدند.
اسماعیل فکری، در ۲۶ خرداد ۱۴۰۴ (۱۶ ژوئن ۲۰۲۵)، در زندان قزلحصار کرج به دار آویخته شد.
مجید مسیبی در ۱ تیر ۱۴۰۴ (۲۲ ژوئن ۲۰۲۵)، در مکانی نامعلوم اعدام شد.
محمدامین مهدوی شایسته نیز در ۲ تیر ۱۴۰۴ (۲۳ ژوئن ۲۰۲۵)، در زندان قزلحصار اعدام شده است.
فشار امنیتی بر خانواده‌های زندانیان اعدام شده
هه‌نگاو مطلع شده است که خانواده‌های زندانیان اعدام‌شده، علاوه بر محرومیت از برگزاری مراسم سوگواری، تحت فشارهای امنیتی گسترده‌ای قرار دارند و مراجعات مکرر آنان به نهادهای قضایی و امنیتی جهت تحویل پیکر فرزندانشان با برخوردهای تهدیدآمیز و بازدارنده مواجه شده است.
ناپدیدسازی قهری؛ نقض آشکار حقوق بین‌الملل
مقامات جمهوری اسلامی ایران از تحویل پیکر این زندانیان به خانواده‌هایشان خودداری کرده و محل دفن آنها را نامشخص نگه داشته‌اند. به همین دلیل، این اعدام‌ها در زمره اعدامهای مخفیانه قرار گرفته کە از منظر حقوق بین‌الملل، مصداق بارز جنایات "ناپدیدسازی قهری" می‌باشد.
هەنگاو تأکید می‌کند کە تمامی این اعدام‌ها در راستای سیاستهای انتقام‌جویانه جمهوری اسلامی ایران و در بی‌توجهی کامل به اصول بنیادین حقوق بشر صورت گرفته است.
تداوم نقض حقوق خانواده‌های اعدام‌شدگان
اعدام این زندانیان بدون اطلاع قبلی خانواده‌ها و خودداری از تحویل پیکرها و اعلام محل دفن، نه‌تنها حقوق قربانیان، بلکه حقوق بنیادین خانواده‌های آنان را نیز نقض کرده است.
محروم‌سازی خانواده‌ها از حق دفن و برگزاری مراسم سوگواری، در کنار اعدام پنهانی و عدم شفافیت قضایی، مصداق روشن "ناپدیدسازی قهری" و نقض جدی حقوق اولیه انسانی است که جمهوری اسلامی ایران به شکل سیستماتیک علیه زندانیان سیاسی و خانوادەهای آنان به ویژه در کُردستان به کار می‌گیرد.
ناپدیدسازی قهری، سیاست جمهوری اسلامی علیه مخالفان
ناپدیدسازی قهری به‌عنوان یک ابزار سرکوب، سابقه‌ای طولانی در سیاستهای جمهوری اسلامی ایران دارد و به‌ویژه علیه زندانیان سیاسی کُرد، چپ‌گرا، بهایی و اعضای سازمان مجاهدین خلق به کار گرفته شده است. نمونه‌های مشابهی از این جنایت، شامل ناپدیدسازی و اعدام فرزاد کمانگر، شیرکو معارفی، رامین حسین پناهی، محی‌الدین ابراهیمی، هدایت عبدالله‌پور لقمان و زانیار مرادی و ده‌ها زندانی سیاسی دیگر است که سرنوشت مشابهی داشتند.
سازمان حقوق بشری هه‌نگاو با تاکید بر اهمیت رعایت اصول بنیادین حقوق بشر، ضمن محکوم کردن اجرای این اعدامهای مخفیانه و اقدامات ناقض حقوق خانوادەهای این زندانیان اعدام شدە، از جامعه جهانی، نهادهای بین‌المللی و تمامی نهادهای حقوق بشری می‌خواهد تا ضمن پیگیری مسئولیت‌های قانونی خود، جمهوری اسلامی ایران را به پاسخگویی و توقف فوری این سیاستهای سرکوبگرانه و نقض حقوق انسان‌ها وادار کنند.
