نامه مطلب احمدیان به گزارشگر ویژه سازمان ملل؛ تهدید جدی سلامتی در پانزدهمین سال حبس
هه‌نگاو؛ سه‌شنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۳
مطلب احمدیان، زندانی سیاسی کُرد و اهل بانه در حالی که پانزدهمین سال دوران محکومیت سی ساله‌ی خود را سپری می‌کند؛ با انتشار نامه‌ای خطاب به مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، از وضعیت وخیم سلامت خود و محرومیتش از حق درمان خبر داد.
بر اساس گزارش هه‌نگاو، مطلب احمدیان، زندانی سیاسی ۳۹ ساله و اهل بانه در نامه‌ای به گزارشگر ویژه سازمان ملل نوشته است که علیرغم تبعات فیزیکی و روانی شکنجه‌ها و تاثیر بیماری‌ها جانش را تهدید می‌کنند؛ کماکان در زندان از رسیدگی پزشکی محروم است.
مطلب احمدیان، در تاریخ ۱۳ مهرماه ۱۳۸۹ توسط نیروهای حکومتی بازداشت و پس از تحمل ۲۳۰ روز سلول انفرادی توام با شکنجه به اتهام "محاربه از طریق عضویت در حزب کومله کُردستان ایران" به ۳۰ سال حبس تعزیری محکوم شد.
متن کامل این نامه که نه سخه‌ای از آن به دست هه‌نگاو رسیده است در پی می‌آید؛
سرکار خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران
با سلام و احترام،
اینجانب مطلب احمدیان، زندانی سیاسی، از سال ۱۳۸۹ در زندان به سر می‌برم و به ۳۰ سال حبس محکوم شده‌ام. اکنون در پانزدهمین سال حبس، بدون حتی یک روز و یک ساعت مرخصی، در زندان اوین و در سخت‌ترین شرایط نگهداری می‌شوم.
در دوران بازداشتم در اداره اطلاعات ارومیه در سال ۱۳۸۹، ماه‌ها در سلول انفرادی نگه داشته شدم و تحت شکنجه‌های شدید قرار گرفتم. در طی بازجویی‌ها یک پایم شکسته شد، کتفم از جا درآمد، تقریباً تمام دندان‌هایم، به‌جز سه عدد، خرد شد، مشت، لگد و کابل، جیره روزانه من بود، یک‌بار، با ضربه‌ای که با میلگرد آهنی به کمرم وارد شد، یکی از مهره‌های کمرم شکست و تا شش ماه فلج شدم و قادر به حرکت نبودم.
هم‌اکنون، بسیاری از بیماری‌هایی که از آن‌ها رنج می‌برم، حاصل این شکنجه‌هاست. ازجمله تنگی کانال نخاع، عفونت شدید بیضه، کولیت روده و خونریزی داخلی، پارگی فتق و پرده دیافراگم، پیچ‌خوردگی معده، تپش قلب و تنگی نفس، زخم اثنی عشر و نارسایی کلیه.
شدت این بیماری‌ها به حدی است که حتی از خوردن غذا نیز عاجزم و این مسئله موجب کاهش شدید وزن بدنم شده است.
علیرغم پیگیری‌های مداوم در طول یک سال گذشته، موافقت پزشکی قانونی با توقف حکم، تأیید بهداری زندان اوین، تأمین وثیقه ۵۰ میلیارد ریالی و کفالت پنج وکیل دادگستری، شخص دادستان تهران (صالحی)، بنا به دلایل نامعلوم، با توقف حکم اینجانب مخالفت کرده و مانع از ادامه روند درمان من شده است.
متأسفانه، نبود امکانات حداقلی درمانی در زندان‌های کشور و مخالفت مقامات قضایی با درمان زندانیان سیاسی، حتی با هزینه شخصی خودشان، به حربه‌ای برای اعمال فشار بر زندانیان سیاسی تبدیل شده است. در حال حاضر، تعداد زیادی از زندانیان سیاسی در بندهای ۴ و ۸ زندان اوین، همچنین در بند زنان این زندان و بسیاری از زندان‌های دیگر، نیاز به رسیدگی فوری پزشکی دارند، اما با مخالفت دستگاه قضایی، از حق درمان محروم شده‌اند. نمونه‌هایی از این زندانیان عبارت‌اند از اسدالله هادی (زندان اوین)، زینب جلالیان (زندان یزد)، غلامحسین کلبی (زندان شیبان اهواز)، علی معزی (زندان قزلحصار کرج)، فرزانه قره‌حسنلو (زندان وکیل‌آباد مشهد)، راحله راحمی‌پور و مرضیه فارسی (بند زنان زندان اوین) و بسیاری دیگر که از حق درمان محروم شده‌اند.
سرکار خانم مای ساتو، از شما تقاضا دارم نسبت به موضوع حق درمان زندانیان، به‌ویژه زندانیان سیاسی در زندان‌های ایران، و ممانعت‌های ضدانسانی که توسط دستگاه قضایی صورت می‌گیرد، توجه ویژه‌ای مبذول فرمایید. حق درمان، از اساسی‌ترین حقوق زندانیان است، اما اینجانب و بسیاری دیگر از زندانیان از این حق بدیهی محروم شده‌ایم.
مطلب احمدیان
زندانی سیاسی - زندان اوین
اسفند ۱۴۰۳
