برلین؛ برگزاری مراسم یادبود جمشید شارمهد توسط هاوار هلپ و حضور هیئتی از هه‌نگاو
هه‌نگاو؛ جمعه ۲۲ فروردین ۱۴۰۴
روز جمعه ۲۲ فروردین ۱۴۰۴ (۱۱ آوریل ۲۰۲۵)، در شهر برلین، پایتخت آلمان، مراسم ویژه یادبود جمشید شارمهد، شهروند ایرانی ـ آلمانی کشته شده در ایران، توسط سازمان هاوار هلپ و با حضور خانواده این زندانی سیاسی اعدام شده و شماری از شخصیت‌های سیاسی آلمانی و ایرانی و همچنین فعالین حقوق بشری و روزنامه‌نگاران و زندانیان سیاسی سابق و دادخواهان برگزار شد و هیئتی از سازمان حقوق بشری هه‌نگاو نیز در این مراسم شرکت داشت.
در ابتدا مریم کلارن از اعضای تیم کفالت سیاسی و از اعضای کلیدی سازمان هاوار هلپ، ضمن خیرمقدم به حضار، برنامه را با تسلیت به غزاله و شایان شارمهد، دختر و پسر جمشید شارمهد، که در سالن حضور داشت آغاز کرد و سپس آیدا راستگو، خواننده ایرانی آلمانی متولد کشور آلمان ترانه "نمی‌خوام" را تقدیم نمود.
خانم کلارن در ادامه برنامه ضمن اشاره به خاستگاه ژن ژیان ئازادی از دوزن تکال، مسئول هاوار هلپ درخواست کرد که سخنانی را ایراد نماید. دوزن تکال در سخنان خود از اهمیت حضور غزاله و سرنوشتش گفت و در بخشی از سخنانش اعلام کرده که غزاله به وی گفته است : «من دیگر آرزویی ندارم، بلکه فقط مسئولیت دارم» و در ادامه ضمن اشاره به سرنوشت غزاله و مریم (دختر ناهید تقوی زندانی ایرانی آلمانی محبوس در زندان اوین که اخیراً آزاد و به آلمان برگشت) در باره خشونت این قتل و اهمیت با هم بودن سخن گفت.
وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: " ما و غزاله در یک شهر (هانوفر) بزرگ شدیم و همدیگر را مدت‌هاست می‌شناسیم، برای ما سریعاً روشن بود که ما به عنوان هاوار پشت غزاله خواهیم ایستاد؛ و همه تلاشمان را خواهیم کرد که جمشید شارمهد پدرش را آزاد کنیم، متاسفانه موفق نشدیم".
در ادامه، غزاله شارمهد ضمن اشاره به تابوت پدرش گفت: " داخل این تابوت مردی است که برای حقیقت جنگید و حتی و همه چیزش را در این راه از دست داد، مردی که وضعیت ایران را به جهان گفت ولی جهان رویش را برگرداند و نگاهش نکرد". وی گفت " اگر هزینه‌ای نباشد، قهرمانی در کار نبود، حقیقت را نمی‌توان کشت، بلکه انقلاب‌ها رو رقم می زند".
در بخش دیگری از برنامه مستندی درباره جمشید شارمهد، که توسط پسرش شایان ساخته شده بود، پخش شد و سپس پیام فردریشمرز، رهبر اتحادیه دمکرات مسیحی CDU و کفیل سیاسی سابق جمشید شارمهد و صدر اعظم کنونی آلمان توسط شیلا بهجت نویسنده آلمانی/بهایی قرائت شد. وی ضمن اشاره به اینکه در جریان جنبش ژن ژیان ئازادی کفالت سیاسی جمشید شارمهد را از طریق تیم کفالت را بر عهده گرفت اشاره و گفت: " من غزاله شارمهد را از این طریق شناختم و بارها با او صحبت کردم، برای تلاش ایثارگرایانه و بدون وقفه او برای پدرش بزرگترین احترام‌ها را دارم. از جمله برای همین به شدت متاسفم هستم که تلاش‌های زیاد جان جمشید شارمهد را نجات نداد. کشته شدن رنجبار او مسئولیت ما را زیاد میکند، کشته شدن او ما را جدی تر میکند و گفتمان ما را علیه جمهوری اسلامی شدیدتر میکند".
در قسمت‌های پایانی مراسم نیز، پاتریک کروکر، وکیل موسسه ECCHR در مورد کالبد شکافی سخنانی ایراد نمود و گفت: " متاسفانه کالبد شکافی چیزی را معلوم نکرد، در جایی حنجره، زبان، قلب و ارگان‌های حیاتی را برای پنهان‌کاری بیرون آورده‌اند و اکنون سوالات بیشتری مطرح می‌شود".
وی گفت " دفتر دادستانی فدرال آلمان باید فوراً تحقیقات خود را در مورد پرونده جمشید شارمهد آغاز کند و با توجه به گزارش‌هایی که از شکنجه، خشونت جنسی، آزار و اذیت و اعدام می‌رسد، نیاز به بررسی ساختاری در مورد خشونت سیستماتیک رژیم ایران، به ویژه پس از انقلاب فمنیستی "زن زندگی آزادی" از سپتامبر ۲۰۲۲ وجود دارد."
در این مراسم هر یک از ژیلا مستاجر و ارسلان یاراحمدی و مینا خانی، به نمایندگی از سازمان حقوق بشری هه‌نگاو و با دعوت رسمی هاوار هلپ حاضر بودند. همچنین چندین شخصیت آلمانی مانند، کلارا بونگر نماینده حزب چپ و کفیل سیاسی پیشین محمد قبادلو، جم ازدمی از اعضای بلندپایه حزب سبز، فرانسیسکا گفی، از اعضای بلند پایه حزب سوسیال دموکرات‌ها، چندین نماینده از امنستی اینترنشنال آلمان و رونیا اتمن، نویسنده یهودی آلمانی و شخصیت‌های. ایرانی شعله پاکروان، مادر دادخواه ریحانه جباری، کامران تابعی زندانی سیاسی سابق دو تابعیتی ایرانی اتریشی و ویدا مهران‌نیا همسر احمدرضا جلالی پزشک ایرانی سوئدی محبوس در زندان اوین که به اعدام محکوم شده است نیز حاضر بودند.
در پایان مراسم شعله پاکروان نیز به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت «دختر من (ریحانه جباری) هفت سال در زندان شهر ری ( در انتظار حکم اعدام) و من در آن زمان اضطرابی دایم را تجربه می‌کردم» و در بخشی از صحبت‌های خود رو به غزاله شارمهد کرد و گفت «تو حالا درد بسیاری از ما که عزیزانشان را اعدام کرده‌اند می‌دانی، اما یک چیز را تو تجربه نکردی و آنهم اینکه نتوانی با عزیزت خداحافظی کنی.» او در ادامه از وضعیت خاکسپاری دخترش گفت و توضیح داد که «ماموران جمهوری اسلامی اجازه ندادند آنها با آرامش خاطر ریحانه جباری را به خاک بسپاریم. آنها مدعی می‌شدند که آنها صاحب پیکر فرزند من هستند»
جمشید شارمهد فعال سیاسی ۶۹ ساله ایرانی آلمانی اواسط تابستان ۱۳۹۹ در حالی که به کشور امارات متحده عربی سفر کرده بود توسط نیروهای امنیتی ایران ربوده و به ایران بازگردانده شد و بعدها در یک دادگاه غیرشفاف توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شد. حکم اعدام جمشید شارمهد نهایتاً پس از چهار سال حبس سحرگاه یک شنبه ۶ آبان ۱۴۰۳ (۲۷ اکتبر ۲۰۲۴) به طور مخفیانه حکم اعدامش اجرا شد.
سازمان حقوق بشری هاوار، حدود ده سال پیش پس از نسل کشی ایزدی‌ها توسط خواهران تکال با مسولیت دوزن تکال روزنامه نگار کُرد ایزدی آلمانی تاسیس شد و حالا در زمینه احقاق حقوق تاریخی ایزدی‌ها و تقویت جامعه مدنی در خاورمیانه و مبارزه با افراطی‌گرایی در منطقه و آلمان کار میکند. پس از جنبش زن زندگی آزادی، هاوار هلپ از این جنبش با توجه به پیشینه خودش در ژن ژیان ئازادی حمایت کرد و در بهار سال ۲۰۲۳ میلادی پس از چند ماه فعالیت داوطلبانه مریم کلارن، دانیلا سپهری و مینا خانی از مبتکران ایده کفالت سیاسی برای زندانیان سیاسی در ایران، حمایت از فعالیت این تیم را با تمرکز بر موضوع نقض حقوق بشر در ایران بر عهده گرفت و طرح کفالت سیاسی را منابع فعالیت خود در زمینه تقویت جامعه مدنی ایران آغاز کرد.
