گزارش ماهانه هه‌نگاو از نقض حقوق زنان در ایران، فوریه ۲۰۲۵
هه‌نگاو؛ چهارشنبه ۱۵ اسفند ۱۴۰۳
با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، طی ماه فوریه ۲۰۲۵ دست‌کم ۱۰ فعال زن بازداشت و ۴ فعال زن نیز توسط دستگاه قضایی به حبس و اعدام محکوم شده‌اند. در ماه گذشته دست‌کم ۱۶ مورد زن‌کشی و ۳ مورد اعدام زنان در شهرهای مختلف ایران ثبت شده است.
اجرای حکم اعدام زنان در ایران
در ماه فوریه ۲۰۲۵ دست‌کم حکم اعدام ۳ زن در زندان‌های مختلف ایران اجرا شده است که هر سه نفر پیشتر از بابت اتهام قتل عمد به اعدام محکوم شده بودند و اسامی آنها به شرح زیر است؛
۱ـ مریم کاویانی اهل خرم‌آباد در زندان مرکزی خرم‌آباد اعدام شد.
۲ـ مهتاب قاضی‌زاده اهل ساری در زندان مرکزی ساری اعدام شد.
۳ـ یک زن با نام خانوادگی باقری‌نژاد اهل شیراز در زندان عادل‌آباد شیراز اعدام شد.
بازداشت ۱۰ زن در ماه فوریه ۲۰۲۵
با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، طی ماه گذشته میلادی دست‌کم ۱۰ فعال زن توسط نهادهای امنیتی بازداشت شده‌اند که معادل ۸٪ کل آمار بازداشتی‌ها در این ماه می‌باشد و اسامی آنها به شرح زیر است؛
تهران؛ ۱ـ سعیده منتظری ۲ـ مینو روزه‌دار ۳ـ گلاره عباسی ۴ـ هیوا سیفی‌زاده
رشت؛ ۵ـ حمیده زارعی ۶ـ نازیلا خانی‌پور
دهدشت؛ ۷ـ عاطفه طاهرنیا
بابل؛ ۸ـ سمیه رجبی
کرج؛ ۹ـ فریبا میثاقی
شهروند بریتانیایی؛ ۱۰ـ لیندزی فورمن
صدور حکم حبس برای فعالین زن
با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، در ماه فوریه ۲۰۲۵ دست‌کم ۳ فعال زن در شهرهای مختلف ایران جمعاً به ۱۰ سال و یک روز حبس تعزیری محکوم شده‌اند. همچنین شریفه محمدی فعال کارگری تُرک به اعدام محکوم شده است.
اسامی زنانی که به اعدام، شلاق و حبس محکوم شده‌اند به شرح زیر است؛
۱ـ شریفه محمدی فعال کارگری تُرک و اهل رشت به اعدام محکوم شده است.
۲ـ نازیلا خانی‌پور شهروند بهایی ساکن رشت به دو سال و یک روز حبس تعزیری محکوم شده است.
۳ـ معصومه عسکربیگی معلم اهل تهران به تحمل ۳ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
۴ـ نیره بهبود فعال اهل تهران به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
بازداشت زنان و محکومیت زنان یک روند تبعیض معمول در جمهوری اسلامی ایران است. در جریان جنبش انقلابی ژن ژیان ئازادی فشارها برای فعالین زن ابعاد شدید‌تری به خود گرفته بود. جمهوری اسلامی به شکل سازماندهی شده‌ای همواره از ابتدای ظهورش تلاش کرده است که عرصه ظهور فعالیت اجتماعی، سیاسی و حقوق بشری را برای زنان تا جای ممکن تنگ کند. سیاست‌های جداسازی جنسی و جنسیتی و همینطور به حاشیه بردن هر چه تمام جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی از طریق جرم‌انگاری هویت آنها یکی از سیاست‌های جدی آپارتاید جنسیتی در ایران است.
ثبت ۱۶ مورد زن‌کشی در ماه فوریه ۲۰۲۵
با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، طی ماه فوریه ۲۰۲۵ دست‌کم ۱۶ زن در شهرهای مختلف ایران کشته شده‌اند که هر ۱۶ مورد توسط افراد نزدیک خود از جمله همسر به قتل رسیده‌اند.
بر طبق این گزارش ۱۰ زن توسط همسران خود، ۲ زن به دست پدر، ۱ زن به دست برادر، ۱ زن به دست داماد، ۱ زن به دست شوهر خواهر و یک زن نیز توسط همکار خود به قتل رسیده‌اند.
از مجموع ۱۶ مورد زن‌کشی دست‌کم ۱۳ مورد به دلیل اختلافات خانوادگی عنوان شده است. همچنین، سه زن دیگر نیز با انگیزه ناموسی، قصد طلاق و با انگیزه سرقت به قتل رسیده‌اند.
تفکیک قتل زنان بر حسب استان
استان‌های آذربایجان‌شرقی، گلستان و همدان: هر کدام ۳ مورد
استان‌های فارس، تهران، البرز، قزوین، کرمانشاه (کرماشان)، سیستان و بلوچستان و گیلان: هر کدام ۱ مورد
زن‌کشی بالاترین سطح بروز زن‌بیزاری و زن‌ستیزی در جامعه است. قتل‌های منتسب به قتل‌های ناموسی تنها بخشی از زن‌کشی‌ها را شامل می‌شوند. ریشه اصلی زن‌کشی در جوامع تاریخ، مناسبات و قوانین مردسالار و زن‌ستیزانه است. بر أساس گزارش‌های حقوق بشری هه‌نگاو تنها در سال گذشته ۱۲۲ زن‌کشی در ایران به ثبت رسیده است که بخش عظیمی از این قتل‌ها توسط اعضای خانواده نزدیک زن انجام شده‌اند. قوانین و تفکر زن‌ستیزانه نفرت عمیق علیه زنان را عادی‌سازی می‌کند.
سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، جمهوری اسلامی ایران را یک نظام آپارتاید جنسیتی ارزیابی می‌کند که در آن قتل و آزار سیستماتیک به زنان در مراحلی قانونمند شده است. جامعه جهانی باید نظام آپارتاید جنسیتی را ذیل «جنایت علیه بشریت» گنجانده و این را در تعریف بین المللی خود بگنجاند و جمهوری اسلامی را بر أساس قوانین صراحتا ضد زن و ساختارمندی سرکوب زنان در جامعه ایران یک نظام آپارتاید جنسیتی دسته بندی کرده و ذیل این مفهوم جرم‌انگاری کند.
